نشریه ستاد مشترک ارتش آمریکا نوشت: کرم رایانهای استاکسنت که جمهوری اسلامی ایران را هدف گرفت، فقط یک تهدید سایبری نبود، ظاهراً این حمله خارجی علاوه بر رایانههای ویژه کنترل خودکار مثلاً نیروگاههای آبی و نیز شبکههای برق، به طور اخص تاسیسات غنیسازی اورانیوم در نطنز را هدف گرفته بود. تهران تاخیر در راهاندازی نیروگاه هستهای بوشهر را به "دلایل فنی" نسبت داده و ویروس استاکسنت را مقصر واقعی این حادثه ندانست.
این نشریه همچنین با تاکید بر غیر قانونی بودن این حمله سایبری نوشت: بیانیه رسمی کشور قربانی میتوانست تاییدی بر وقوع این حمله سایبری باشد و اینکه به جامعه بینالمللی اجازه دهد تا این مصداق عینی را به مثابه یک حمله سایبری بررسی کند. با وضعی که پیش آمد، این حادثه در زمره یکی دیگر از حوادث سایبری غیرمحرمانه قرار گرفت و بدین ترتیب فرصت تعیین مرزهای قابل تشخیص برای رفتار غیرقانونی در فضای مجازی از دست رفت.
ویروس استاکسنت به گونهای برنامهریزی شده بود تا سانتریفوژهای کنترل شده حساس برای تولید مواد هستهای را هدف بگیرد. به نظر میرسد که هدف اصلی تاسیسات غنیسازی اورانیوم ایران در نطنز بود. پس از انتشار خبر آلوده شدن سیستمهای رایانهای به ویروس استاکسنت، مقامات ایران بیانیهای صادر کردند مبنی بر اینکه تاخیر در راهاندازی نیروگاه هستهای بوشهر "به دلایل فنی" بوده، اما هرگز اعتراف نکردند که این مسئله ناشی از انتشار ویروس استاکسنت بوده است.
برگرفته شده از html.blog.ir